ładunku elementarnego
Encyklopedia PWN
hipotetyczna cząstka elementarna wytwarzająca centralne pole magnetyczne (wychodzące z monopola magnetycznego linie pola biegną w nieskończoność lub do innego monopola magnetycznego);
cząstki elementarne o ładunku elektr. równym 0, spinie ℏ /2 (ℏ = h/2π, h — stała Plancka);
fiz. zbiór metod, które w teorii pola pozwalają na uwzględnianie wpływu pól otaczających cząstkę (w tym jej własnego pola) na jej parametry (masę, ładunek itp.).
fiz. wzór określający różniczkowy przekrój czynny w funkcji kąta bryłowego na elastyczne (sprężyste) rozpraszanie cząstek α na spoczywających jądrach atomowych;
cząstka elementarna, należąca do grupy leptonów, obdarzona ujemnym ładunkiem elektr.;
pojęcie stosowane w fizyce i in. naukach mat.-przyr. oraz w technice, oznaczające wyodrębniony z otaczającego świata obiekt lub zbiór obiektów, którego właściwości lub zjawiska w nim zachodzące są przedmiotem badań;
